BİR GÜL CÂZİBESİ

 

Her akşam içimde bir güneş erir;

Ufuk pembeleşir, gökler ürperir!..

Ölüm, esrârını çözer sır verir;

Bu ses böyle derin dil eyler beni!..

 

Gönül aynam kırık; acım var, gam var;

Sonsuza akseden bir ihtişâm var!..

Rengi  aşk odunda işlenen bahar;

                        Ney ile inleşir, yel eyler beni!..

 

Mânâ deryâsından süzdüm bu sözü;

Özümde tutuştu âlemin közü!..

Bir gül câzibesi  çekerken özü;

Oyar yüreğimi, lâl eyler beni!..

 

Varlıklar içinde var oldu farkım;

Silindi endişem, çekildi korkum!..

Âlemi çeviren can denen çarkım;

Damlada döndükçe, sel eyler beni!..

 

Her şerde, hayırda sınanan benim;

Âlemde övülen, kınanan benim…

Bir kudret elinde olmuş bedenim;

Mevla’m bu can ile  kul eyler beni!..

 

        Sinmiş can özüme bir yüce ferman;

Bahtımla bu yükü yüklendim her an!..

Gönül semâsında dürülen zaman;

Çeker ötelere hâl eyler beni!..

                            Rıfat ARAZ

 

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---