GÜL KAPISINDA

 

Bu denge, bu âhenk, bu sırlı zaman; 

Can ile can bulup, devreder devran!..

Yine döner miydi bu âlem her an;

Hakk’ ı tesbih eden dil olmasaydı?!..  

 

Bir nimet nefesi sinmiş toprağa;

Ben nasıl düşerim benden uzağa?!..

Özüm od olmazdı yanan ocağa;

Sonsuza bağlanan yol olmasaydı?!..

 

Benim mi haddeden geçen her yürek;

Benim mi inceden elenmiş emek!..

Ömür kıvrımında hep çiçek çiçek;

Gezmezdim iksirim bal olmasaydı!..

 

Hangi can dayanır hasret âhına;

Edebim renk katar nûr sabahına!..

Canda can öğüten gam dergâhına;

Girmezdim kapısı gül olmasaydı!..

 

Yâ Rab, rahmetin mi bu ince yağmur;

Sesinde hüzün var, yükünde huzur?!..

Bu toprak bedende, bir ilâhî nûr;

Her gün yanar mıydı, hâl olmasaydı?!..

 

Bu aşk,  tâ elest’te yandığım nârdı;

Gönül, can sırrında özge diyârdı!..

Bilmem ki bu âlem neye yarardı;

Kulluk olmasaydı, kul olmasaydı?!...

                               Rıfat ARAZ

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---