PEYGAMBER EFENDİMİZ

HZ. MUHAMMED (S.A.V) \'İN  NÜKTELERİ

Ebu Turab (Toprak) Kalk !

Sehl b. Sa\'d\'ın (r.a.) anlattığına göre:

Allah Resulü (a.s.) bir gün kızı Fatıma\'nın evine geldi. Ali\'yi evde bulamadı.

-"Amcanın oğlu nerde?" diye sordu.

 Fatıma:

-"Aramızda bir şey geçti, beni kızdırdı. Bu yüzden gündüz uykusunu yanımda uyumadı; çıkıp gitti" dedi. Allah Resulü bir adama.

-"Bak, o nerede?" buyurdu. O zat (gidip) geldi ve:

-Ey Allah\'ın Resulü! O mescitte uyuyor dedi. Bunun üzerine Allah Resulü mescide Ali\'nin yanına geldi. Ali uzanmış, ridası bir yanından sıyrılmış, vücudu toprağa bulanmıştı! Allah Resulü:

-"Ebu Turab! Kalk, Ebu Turab! Kalk" diye diye bedeninden toprağı silkmeğe başladı.

Sahih-i Müslim\'deki hadis numarası [Sadece Arapça]: 4426

Bu köleyi kim satın alır ?

Resulallahın (a.s.m.), Zâhir isimli bir sahabesi vardı. Zahir, çölde yaşardı. Ara sıra Allah Resûlüne, çöl çiçek ve meyvelerinden hediyeler getirir, Peygamberimiz de onu çölde lazım olabilecek hediyelerle sevindirirlerdi. Efendimizin şakalaştığı sahabelerden biri de Zâhir idi. Onun için Peygamberimiz:

"Zâhir, bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz," buyururlardı. Ticaretle uğraşan Zâhir, yine bir gün bir şeyler satmak amacıyla şehre gelmişti. Resûlüllah Efendimiz, o görmeden arkasından gelip, kollarından tuttuktan sonra gözlerini kapadılar.Zâhir, telaşlı bir şekilde:

"Kimsin? Beni bırak," diyerek geri döndü. Peygamberimiz olduğunu görünce de sevindi ve başını, Resûlullahın şefkatli sinesine koydu.

Allah Resûlü şakalarına şu soruyla devam ettiler:

"Bu köleyi kim satın alır?"

Bu soruya Zâhir:

"Pek alıcı bulamazsınız, benim ne değerim olabilir ki ?" diye cevap verince, Peygamberimiz şöyle buyurdular:

"Sen görünüşte belki öylesin, fakat Allah katında değeri yüksek, pahası ağır bir kölesin."